Нэг юм тайлбарлаж эхэлж байна...

Нэг юм тайлбарлая гэж бодоод удлаа, их нуршуу юм болох учраас барьж аваад бичээд суух цаг зав гарахгүй зүрэхшээгээд тойроод байх юм. Залуу хүмүүст сургамж болох байлгүй дээ.

1-р бүлэг Хөлбөмбөгийн тухай төсөөлөл...

Монголчууд дэлхийд эдийн засгийн хөгжил, хөлбөмбөгийн хөгжил 2-оороо яг ижил 180 орчимд л байгаа байхдаа. Тэгээд би эхний удаа хөлбөмбөгөөр дамжуулан асуудал босгож ирэхийг оролдоод байгаа юм.

Европын жирийн нэг хөгжил дундаж орны тухай авч үзэж байгаа гэж саная. Тэр улсад хэдэн хот байж тараа, харин хот бүрт нэг хөлбөмбөгийн баг байдаг. За тэгээд тухайн улсынхаа аварга шалгаруулах тэмцээн гэж жил тойрон болоод түүндээ оролцохоор багууд нь хот хот дамжаад л тоглоод явна.
Монголд олоон жилийн дараа ... гэж саная. Баянхонгор аймгийн Хонгор ХК (хувьцаат компани биш шүү хөлбөмбөгийн клуб гэдэг үгний товчлол) гэдэг багтай болсон. За тэгээд улсынхаа аваргад ороцоод Орхон аймгийн Эрдэнэ ХК-тай очиж үзэлцээл, манай Чимээ мэтийн үнэн ч фанатууд нь дагаж очиж зодоон нүдээн эмх замбараагүй байдал үүсгээл... 7 хоногийн дараа Архангайн Тайхар ХК манайд зочлоод... манай аймгийнхан төв стадиондоо багтахаараа цуглачихсан... багтаагүй нь баганат талбай дээр нүсэр том дэлгэцний өмнө жагсчихсан... Мэдээж стадион маань зориулалтын сайхан зүлэгтэй, түүн дээрээ тоглолтууд явагдаад заваар нь үндэснй бөхийн барилдаан тэр зүлгэн дээр нь болоод (алийн болгон шороон дээр ноцолдох билээ)... Тоглолт будлиантай болж Архангайнхан новшрох юм бол дагаж ирсэн хэдэн фенийг нь "сургаж" өгөх зорилготой Мөнхбатаар толгойлуулсан дэггүй фанатуудын арми бэлэн байдалд тоглолт ажиглаад л ... Эмч, эмчлэгчид, цагдаа... гээд бүхий л ээжлийн ажилчид радио болон ТВ-гээр хайртай нутгийнхаа багийг сэтгэл догдлон дэмжсэн байдалтай... Би бол Хонгор ХК багийн спорт хариуцсан захирал тул бүх багийн тоглогчдыг ажиглаглаж, ерөнхий дасгалжуулагчтай санал солилцосны үндсэн дээр Хөвсгөлийн Далай ээж ХК багийн Төмөрхадуур гэдэг хамгаалагчийн худалдаж авах тухай хор найруулаад л... Санхүүгийн албаны дарга Сэрчмаа мөнгөн дээр татганаад... Маркетингийн албаны дарга Энхчимэг мэт нь тоглолтын тасалбар борлуулах, манай ганц од Жамсранмаагийн дугаартай өмсгөлийг бусдаас олон хувиар үйлдвэрлэж заах зээлд шахах тухай, шинэ ойд (тоглолтоороо бус нүүр царайгаар, имижээрээ) Буянбаатарын өмсгөлийн эмэгтэй загвар охидуудын дунд эрэлттэй байгаа... зэрэг олон ажил толгоонп нь ундарсан байдалтай... байх тухай мөрөөдөе гэтэл ёстой БҮТЭШГҮЙ МӨРӨӨДӨЛ гэдэг нь ойлгогдож, урам хугарна.
Яахаараа бүтэхгүй бэ?
Буцаад нөгөө дундаж Европын орондоо, жижиг хотдоо очьё. Тэр хотын хороолол бүрт хөлбөмгийн зориулалтын талбай байх ба тэнд хүүхдүүд багаасаа тоглож байна, мөн хөлбөмгийн тусгай сургалттай сургууль байх ба тэнд ирээдүйн шилдгүүд бэлтгэгдэж байна. Монголд хэдэн зориулалтын талбай байдаг билээ? манай аймгийн хороолол бүр (хөх толгой, амьчууд, 10 мянгат...) зориулалтын талбайтай болох бэ? бид маш сайн хичээвэл 30 жилийн дараа болов уу! (бараг худлаа даа) одоо талбайтай болсон тул жинхэнэ утгаараа бэлтгэл сургуулилт хийж сайхан багтай болоод улсын аварга шалгаруулах тэмцээн гэж хийгээд тэрэнд оролцоё. Бид зориулалтын талбайгүй байж жинхэнэ хөлбөмбөгчин бэлдэхгүй... нөгөө Ямайк улсын онигоо шиг юм болно. Мөнх халуун Ямайка яасан гэхээр цагаан хуудсаар өвлийн олимпын чарганы төрөлд оролцох болж. Тэд маш хурдтай чаргаар мөсөн замаар уралдах тэмцээндээ улсынхаа нөхцөл байдалд тааруулж уулын уруу дугуйтай чаргаар гулсах биш шарикдах бэлтгэл хийв. Олимпод очоод чаргаа түрж гүйж байгаад эрчээ авангуут чаргандаа суух байтал сууж ч амжилгүй чаргаа хоосон алдав. Маргааш нь сонин бүрийн эхний нүүрэнд "Ямайкууд өрсөлдөгчтэйгөө биш чаргатайгаа уралдав" гэсэн нийтлэлийн Ямайкын ерөнхийлөгчийн ширээн дээр байх нь тэр... яая зүрх зүрх туслахаа эм хаана байнаа?...
Ямар шороон дээр жинхэнэ талбайд хийдэг шиг такл (гулсаж унаж хамгаалах) хийлтэй нь биш дээ... Зориулалтын зүлгэн дээрээ бэлтгэл хийгээд мэргэжлийн сайн тамирчидтай болж, улс маань аймаг бүртээ сайн багтай болсны дараа улсын аварга шалгаруулах тэмцээнтэй болтол бид дахиад маш сайн ажиллаж чадвал 20 жил зарцуулна... за ингээд бид 50 жилийн дараа Хонгор ХК-тэй болж Өвөрхангайн Арвайхээр ХК-тэй дербидэх хэрэгтэй болох юм байна л даа. Тэр үед Сэрчмаа эмээ ач нартаа "эмээ нь залуудаа их л олон boysнарууд боддог байлаа, тэгэхдээ тэрэн дундаас ... гэдэг Boy ... за boy ч гэж дээ одоо нэг өвгөн бий, тэрэнд онцгой их юу яагаад..." гэсэн шүү юм яриад л Соогий "та нар тэр Хонгор ФС-гийн академдаа сайн сур, та нарт удам бий шүү... өвөөг нь залуу байхад хүмүүс царайтай, нуруутай, авъяастай гэдэг байсан юм, даан ч тэгэхэд манайд одоогийнх шиг зориулалтын талбай байгаагүй. Би ЦСКА-д тоглох гэж хэсэг үзээд тэгээд сүүлдээ эрдмийн мөр хөөсөн..." гэж худлаа WA-даад л сууж байна байх. Тэр үед дөнгөж Европын хамгийн доогуур хөгжилтэй орны өнөөдрийн байгаа түвшин л хүрнэ. Биднийг тэнд очтол, тэд зүгээр хүлээх үү? хэзээ нэг зарим талаараа олимпоос ч том гээд байгаа хөлбөмбөгийн дэлхийн аваргад орж алтан дагина өргөх юм бол доо...

Ийм бүтэшгүй зүйлд зорьж байснаас багшлахад тэнцэхээ байсныхаа дараа талийгч авга ахынхаа хүслийг биелүүлээд "дааган дэл" хурдан морины угшил бий болгохоор зоривол надад хамаагүй төхөм ойр юм байна даа. Яагаад гэвэл хөрс суурь, туршлага, уламжлал бидэнд байна. Бодитоор мөрөөдөж, тэмүүлэх цаг иржээ. Зүүдэндээ л учрая даа Хонгор ХК минь...

эцэст нь ганц онигоо яриад өгөе.

Бурхан гуай, Монгол фанат 2 уулзаж байна.
Фанат: Би насаараа Орос ахынхаа шигшээг дэмжлээ, Орос хэзээ дэлхийн аварга болох бэ?
Бурхан: чиний нас хүрэхгүй
Фанат: Тэгвэл манай Монгол хэзээ азийн аварга шалгаруулах тэмцээнд оролцох болоо?
Бурхан: миний ч нас хүрэхгүй юм байна!

Үргэлжлэл маш их бий...